معرفی عارفان اما کج

   حتما در رسانه ها و کتاب های متعددی که در شرح احوال برخی اشخاص  (که با نام عارف شناخته می شوند) تولید شده است دقت کرده اید که آقای فلانی

• عارف بی نظیری بود؛
• عارف بی همتایی بود؛
• به مثل او در عرفان اسلامی وجود نداشته؛
• پدر عرفان اسلامی بود؛
• بزرگترین عارف تاریخ بود؛
• ایشان استاد ما در سیر و سلوک بود که دیگر نظیر وی پیدا نخواهد شد

و عبارت های بی شمار دیگری که بر وی حمل می کنند تا از بزرگی او یاد نمایند.اما نکته ای در این باب وجود دارد که دانستن آن الزامی است و آن اینکه:

ظرف کوچک نمی تواند ظرف نا شناخته ای که به مراتب بزرگتر از خود می باشد را تبیین نماید و حقایق آن را روشن سازد مگر از باب قیاس به ظرف کوچک اندکی بتواند.

  این عبارت به این معناست که پس از فوت آن عارف نامی، شخصی آمده که قصد دارد مراتب و درجات وی را بیان نماید که یا از او در درجات بالاتری قرار دارد یا پایین تر از وی می باشد.

   حال اگر آن شخص بعد از عارف، خود را کوچک تر و دارای مراتب پایین تری از آن عارف می داند چگونه و بر طبق چه شواهدی می تواند از علو درجات وی سخن بگوید و بگوید که مانند او شخصی وجود نداشته و بگوید او بی نظیر است و بگوید …؟ چراکه گفتن و تعریف نمودن به معنای بیان حدودی است که آن عارف داشته یا قصد دارد حدی برای او تصور نکند که این کار الزاما به توسط شخصی می بایست صورت یابد که آگاهی همه جانبه نسبت به عارف دارد و از نگاه وسیع بالا به پایین سخن می گوید و یا چنانکه ممکن است این موضوع اتفاق افتد زمانی که آن شخصی که از عارف سخن می گوید خود را در مراحلی بالاتر از او معرفی کند یا بداند که از او بالاتر است که در اینصورت آن عارف در مرحله ی پایین تر از این شخص قرار می گیرد و دیگر به کار بردن عبارتی نظیر« بزرگترین عارف تاریخ بود » معنایی ندارد.