لطفا توضیح کوتاهی پیرامون عرفان اسلامی بدین:

اساسا آنچه امروزه در نزد بسیاری از افراد به عنوان عرفان اسلامی شناخته می شود با حقیقت و ماهیت عرفان الهی فاصله بسیاری دارد و داعیه داران آن هم سفره ای برای ارضای شهوت جاه، شهرت، قدرت و ثروت پهن نموده اند و از آنچه در منابع کنونی به عنوان عرفان اسلامی یاد می شود نمی توان راهی به تقرب باری تعالی یافت چراکه عرفان کنونی، مزج عرفان های هندی، چینی، یهودی و مسیحی می باشد که در عالم اسلام راه یافته و اشخاصی که در تمامی این سبک از عرفان ها فعالیت علمی و عملی داشته اند به خوبی به این سخن واقف بوده که جز این نیست.

اما آنچه حقیقتا باز گوی عرفان اسلامی می باشد را در آیات شریفه قرآن و خصوصا آیه ۲۸ سوره حدید خواهیم دید که می فرماید:

 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُم وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ – ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد؛ و خداوند غفور و رحیم است»

در این آیه مشخصا افرادی را که به دنبال نور و نورانیت هستند به دو موضوع تقوای الهی و ایمان به رسولش فرا خوانده تا بدین ترتیب هم شامل رحمت خداوند شده و هم طی طریق الهی نمایند. و اینجانب اشخاصی را که تا به امروز، مطابق این آیه شریفه یافته ام حقیقتا نه با اجنه سر و کاری داشته که از آنها مدد جویی کنند و نه برای پول مردم کیسه ای دوخته اند و نه در طبل و دهل نواخته اند که ما عارفیم و بیایید دور و بر مارا بگیرید و به همگان بگویند که ما درس عرفان داریم.