حوزه سنتی یا حوزه الهی؟

در برخی از مراکز علمی در سرتاسر جهان و علی الخصوص در مراکز دینی و علی الخصوص اسلامی و علی الخصوص حوزه علمیه چنانکه مشاهده می شود برخی از مسئولین و یا متولیان و یا مدیران آن مراکز به جای آنکه به نشر آراء و نظریات الهی از قبیل آیات و روایات صحیح روی آورند به ترویج نظریات خویش و سخنان از اساتید خویش مبادرت می ورزند که این خود سنتی در مقابل سنت الهی مذکور واقع می شود و حتی اگر در مقابل آن واقع نشود باز به نحو موازی پیش خواهد رفت تا جایی که نظرات و گفتار ایشان به نحوی در اولویت آن مراکز قرار خواهد گرفت.

به عنوان نمونه می توان به قوانین و مقررات صاحب آن مرکز اشاره نمود که با اینکه بسیاری از فعالیت های روزانه ی محصلین آن مراکز با حرمت الهی منع نشده است اما مشاهده می شود که قوانین وقفی و سایر از این دست مسائل، حرمت های فراوانی را بر دوش بسیاری از محصلین قرار می دهد و این نیز با افزایش آن قوانین دارای تالی فاسدهای متعددی خواهد شد که اولین و مهم ترین آنها را در بی اعتنایی برخی از محصلین به دستورات الهی مشاهده می کنیم؛ به این عبارت که دستورات الزامی وقفی صادره از سوی متولی یا مدیر مدرسه دارای الزام در رعایت محصلین می باشد پس مخالفت با آنها حرمت را در پی خواهد داشت و آن حرمت در بسیاری از موارد به سایر اعمال آن محصل نیز سریان پیدا خواهد کرد.

مثلا اگر یکی از موارد مطرح شده در موقوفه و یا دستورات، رعایت نشود سبب خواهد شد تا در بسیاری از موارد، ماندن او در آن مرکز علمی دارای حرمت شود چراکه خلاف موقوفه و سنت خواسته شده از وی عمل نموده و لذا فرض کنید وضو گرفتن، نماز خواندن، درس خواندن، خوردن، پوشیدن و سایر اعمال وی در محیط حرام واقع می شود و در اینجاست که آن محصل گرامی پس از گذر از آن مرکز و رسیدن به سطح جامعه با لا ابالی گری و عدم تعصب بر مذهب رو به رو می شود؛ چراکه در خود آگاه و یا ضمیر نا خودآگاه خود آموخته است که رعایت بسیاری از دستورات، ضروری نمی باشد و من که در دوران تحصیل خود به عدم رعایت موقوفه و سایر از این دست موارد مبادرت ورزیدم، حال با پیدا نمودن شغل و منصب قابل توجه، چگونه تسلیم دستورات الهی یا اداری شوم؟ و این همان فسادی خواهد شد که بارها در تاریخ، آن را مشاهده کرده ایم که یک محصل بالاخص دینی، سبب آسیب رساندن به دین و مخالفت با نصوص الهی خواهد شد.