دزدی بر روی دزدهای قبلی
بهترین راه و سریع ترین راه ممکن برای اصلاح جامعه ی امروز ایران مجازات بسیار شدید مسئولین و آقا زادهایی است که دست اندازی به اموال مردم و کشور کرده اند و به این کشور خیانت می کنند که اگر این چنین نشود، فساد وحشتناکی که امروزه پدید آمده است ریشه کن نمی شود و کار از اصلاح جزئی گذشته است.
اما این دزدی ها سابقه ی دیرین در ایران دارد. از اکثر پادشاهان قاجار گرفته تا دوران پهلوی که نمونه ی وسیعی از دزدیهای ایشان در تاریخ، ثبت و ضبط گردیده.
مثلا یکی از بزرگترین دزدها و خیانت کاران به ایران همین رضا شاه پهلوی بود که اگرچه خدماتی هم به ایران کرد که قابل تحصین بود اما خدمات یک شخص در جایی میزان خوبی آن فرد می شود که اعمالش را در ترازو قرار داده و بسنجیم که آیا این شخصی که تا این میزان قدرت و ثروت در اختیار دارد آیا توانسته به آن میزان خدمت رسانی کند یا خیر؟
در مورد رضا شاه مطمئنا این میزان خدمات که انجام داد در قبال قدرت و ثروتی که در اختیارش بود ناچیز بود و نمی توان وی را از دزدان و خائنین به ملت ندانست. برای مثال توجه کنید به گوشه ای کوچک از آمار ثروت و دارائی و خیانت او:
« ثروت وی به هنگام مرگ، سه میلیون پوند و حدود ۱٫۵ میلیون هکتار زمین بوده‌است که بیشتر این زمین‌ها در منطقه اجدادی اش مازندران قرار داشت.علاوه بر این دارای مزارع گندم در همدان، گرگان و ورامین نیز بود.»[۱]
آبراهامیان در ادامه نظر سفارت بریتانیا را مبنی بر ثروت رضا شاه یاد آور می شود و می نویسد:
« اشتهای سیری ناپذیر وی به اندازه است که عجیب نخواهد بود اگر چند صباح دیگر کسی بپرسد چرا اعلی‌حضرت بی‌درنگ همه ایران را به نام خود به ثبت نمی‌رساند؟» و در ادامه می نویسد: «به رغم نارضایتی شمار چشمگیری از زمین داران، سایرین بر این باورند که صرفاً کاری را می‌کنند که دودمان‌های پیشین انجام داده بودند، و او بهتر از زمین بهره‌برداری می‌کند و به هر حال سراسر مملکت در واقع به وی تعلق دارد»[۲]
سفارت آمریکا نیز در گزارشی از فعالیت‌های اقتصادی رضاشاه نوشته بود: «… رضاشاه،… معمولاً برای هر کدام از این املاک آنچه دلش می‌خواهد، می‌پردازد که اغلب یک دهم یا حتی یک بیستم قیمت واقعی آن ملک است».[۳]
این آمار از این جهت خوب و روشن گر است که سینه چاکان خاندان پهلوی، عَلَم عدالت و پاکی و عشق به وطن و هم وطن در دست نگیرند که رضا شاه و محمد و ربع پهلوی چنین و چنان هستند.
عباس میلانی، نگاهی به شاه، تورنتو، پرشین سیرکل،۱۳۹۲٫
یرواند آبراهامیان،تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمدابراهیم فتاحی، نشر نی،۱۳۸۹٫
[۱] آبراهامیان، تاریخ ایران مدرن، ۱۳۹
[۲] همان
[۳] میلانی، نگاهی به شاه، ۱۰۷