برخی از افراد که مسیر درآمدشان از همین محرم و صفر است که با آنها حرفی ندارم اما کسانی که نگران برگزار نشدن مراسم محرم میباشند و صرفا به سبب عشق و علاقه به حسین بن علی علیه السلام نگران میباشند باید بدانند که حسین به چند علت دست به قیام زد که یکی از مهمترین آنها زنده کردن حق و نابودی بدعت ها بود چنانکه در جواب عبدالله بن مطیع نوشتند:
《 کوفیان به من نامه نوشته و از من خواسته‌اند به نزدشان بروم؛ چون امیدوارند نشانه‌های حق، زنده و بدعتها نابود شود》که البته در جملات دیگری از ایشان هم این مضمون آمده است.
دقت کنید این جمله کوتاه است اما عمیقا به مصادیق متعددی از نابودی حقوق و ظهور بدعت ها در جامعه اسلامی اشاره دارد.
حسین همه اش روضه خوانی و اشک ریختن نیست.اگر او کشته شد به خاطر اهدافش بود و امروز شما ای دوست داران حسین نمیتوانید دلواپس برگزار نشدن یا کمرنگ شدن مراسم عذای حسین باشید در حالی که اهداف او را فراموش کنید و بر علیه ستم بر مستضعفین و فقرا سکوت کنید.اگر در آن مدت، آب را بر روی یاران حسین بستند، امروز هم در برخی از نقاط ایران، مردم آب شرب(و حتی برخی نقاط آب غیر شرب) ندارند و تو ای دوست دار حسین اکنون که اشک از دیدگانت به سبب مظلومیت حسین جاری میشود، از حقوق مظلومین و فقرا و مستضعفین امروز که زنده اند و روز به روز به سبب فقر به مرگ نزدیک میشوند حمایت کن چنانکه مولایت میگوید:همواره دشمن ظالم و یار مظلوم باشید(نامه۴۷ نهج البلاغه).پس اگر نگران برگزاری مراسم او هستی، نگران اهداف او نیز باش که یکی از آنها حمایت از مظلومین جامعه است.مثل حمایت و سینه چاک زدن برای حاشیه نشین های شهرها، مردم سیستان، کردستان و…سایر نقاط.
پاسداری از خون حسین نه با حرف و شعار که با عمل واقعیت می یابد.چنانکه پیامبر اسلام میفرماید:ايمان بى عمل و عمل بى ايمان، پذيرفته نمى شود.(میزان الحکمه،ج۱،ص۴۱۳)
و این است داستان کشته شدن حق و ظهور بدعت در دوران حسین علیه السلام و دوران ما.