انتخابات سال ۱۴۰۰ یکی دیگر از مهمترین بخش های دوران حیات جمهوری اسلامی خواهد بود که در آن، مشارکت اجتماعی، نقش بسزایی در تعیین سرنوشت اهداف نظام خواهد داشت؛ اما در این میان بسیاری از افراد، احزاب و گروه ها درصدد قدرت گیری شخصی و گروهی می باشند تا با آن قدرت کسب شده به امرار معاش و بعضا قلع و قمع گروه های مخالف خودشان روی آورند و از آن طرف عده قلیلی نیز برای خدمت گزاری به مردم و توسعه کشور قدم در این مسیر خواهند گذاشت.
این صفت و هدف که تنها به قدرت گیری شخصی و حزبی بی انجامد در نهایت به فرعون گرائی باز می گردد که نتیجه ای جز فساد و خرابی عمومی در بر نخواهد داشت چراکه فرعون و فرعونیان قصدی برای به اجرا گذاشتن اهداف توحیدی نداشته و صرفا آنچه منافع ایشان را تامیین نماید انجام خواهند داد از قبیل:
- تخریب چهره رقیب به هر قیمت
- توجیه کم کاری و فساد گذشته ی خود و حزب خود(قبیله گرائی)
- صرف بیت المال در امور شخصی و حزبی ایشان
قرآن کریم به جهت معرفی این فراعنه قدرت طلب و تبیین خصلت های ایشان، ۶۷ بار در قرآن کریم از واژه فرعون استفاده نموده که خصلت های برخی احزاب و اشخاص سیاسی را در این توصیفات قرآنی به خوبی مشاهده می کنیم؛ اوصافی نظیر:
- إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ[۱](فرعون در زمین برتری‌جویی کرد، و اهل آن را به گروه‌های مختلفی تقسیم نمود؛ گروهی را به ضعف و ناتوانی می‌کشاند). این آیه اشاره به اعمال و وضع قوانینی دارد که به اختلاف طبقاتی و پایمال شدن حقوق عده ای از جامعه منجر می شود.
- فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى[۲]( و فرعون گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»). ادعای خدائی داشتن فرعون در این روزگار در میان برخی مسئولین به وضوح دیده می شود که به جای اینکه بر روش قرآنی مشی نمایند، خود را صاحب منصب و قدرت می پندارند که هر گونه که خودشان صلاح بدانند با مردم ضعیفی که پشتشان به جایی گرم نیست رفتار نمایند و این دقیقا آن چیزی است که خداوند از آن به شرک و کفر یاد نموده چراکه اخلاق خود بزرگ بینی که منجر به تسلط همه جانبه(و نه الهی) بر دیگران شود به نوعی تفکر شرک گونه تبدیل می شود.
- فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً[۳] (و (فرعون و خطاکاران) با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت!) آنچه در این آیه بیان شده اشاره به اعمالی دارد که در قرآن کریم از آنها نهی شده(همچون ظلم، عدم عدالت، عدم رعایت میزان و…) اما برخی قدرت طلبان به آن دست می زنند.
- مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ[۴] (از فرعون که مردی متکبر و از اسرافکاران بود!) دیگر از صفاتی که برای فرعون بیان شده است، وجود ویژگی اسراف کاری و تکبر بود که با مشاهده سوابق افراد می توان به این صفات مذموم پی برد.
- وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى[۵] (فرعون قوم خود را گمراه ساخت؛ و هرگز هدایت نکرد!) در نهایت این آیه می فرماید آنچه از رفتار و کردار فرعون و فرعونیان سر زد موجب گمراهی و فساد ایشان شد و دل خوش به ثروت و قدرت این گونه افراد نباشید.
بنابراین، تنها موضوعی که در قرآن کریم به اصالت آن تاکید شده، داشتن تفکر و عمل توحیدی می باشد که در آیات شریفه به آن ها اشاره شده( و بنده نیز در کتاب« آیات اجتماعی قرآن» آن دسته از آیاتی که مرتبط با اجتماع اسلامی می باشد را بیان نموده ام) و از آن طرف آنچه اصالت ندارد و موجب ضعف و سستی یک فرد و در سطح کلان آن یک اجتماع می شود را داشتن تفکر فرعونی معرفی نموده.
از آنچه آمد دانسته می شود اشخاصی که سابقه تفکر و عمل فرعونی داشته و دارند را نباید انتخاب نمود و در صورتی که بستر را برای حضور ایشان در مناصب مدیریتی و کلان جامعه فراهم نماییم، شاهد هرچه خراب تر شدن اوضاع اجتماعی خواهیم بود.
[۱] قصص/۴
[۲] نازعات/ ۲۴
[۳] الحاقه/ ۱۰
[۴] دخان/ ۳۱
[۵] طه /۷۹