وقتی سخن از انقلابی بودن به میان می آید اکثر افراد تصور می کنند انقلابی یعنی افرادی که تمایل به انقلاب ۵۷ داشته و دارند. این تنها بخشی از ماجراست.

واژه انقلابی دارای دو جنبه است که می توان در دو مورد متضاد استعمال شود.

واژه انقلابی از دوره قاجار و حدود مشروطه وارد ادبیات سیاسی ایران شد. در آن زمان واژه انقلابی برای اشخاص و گروه هایی به کار می رفت که برای تغییر در نظام سیاسی و رسیدن به اهداف خود از اعمال فشار و مبارزه مسلحانه ابا نداشته اند( تا حدودی اشاره به حزب دموکرات بود) و به نوعی، واژه انقلابی برای مخالفین و مبارزین بر علیه یک نظام سیاسی قابل استعمال شد.

از طرف دیگر آنهایی که دست به یک انقلاب سیاسی زده اند و انقلابشان هم با موفقیت( همچون انقلاب اکتبر روسیه، انقلاب فرانسه و انقلاب ۵۷) همراه شده باشد نیز به موجب آنکه انقلاب کرده اند را انقلابی نامیدند.

بنابراین واژه انقلابی، هم به مخالفان یک نظام سیاسی و هم به طرفداران پیروز یک انقلاب سیاسی قابل اطلاق است.