سگ در منابع فقهی و روایی اهل سنت و شیعه دارای انواعی می باشد که به تبع هر نوع، دارای احکام مختص به خود می باشند. در ذیل تنها نام انواع سگ ها اشاره خواهد شد:

حائط: سگ محافظِ باغ.

زرع (حرث): سگ محافظ زرع و کشاورزی.

ماشیه: سگ محافظ چهار پایانی نظیر گاو، گوسفند و شتر.

صید (معلم): سگ که برای صید و شکار تعلیم دیده است.

سُلوقی: سگ پرورش یافته در منطقه ای از یمن که به منظور صید و شکار آموزش دیده است.

کُردی: سگ مناطق کردنشین که ظاهرا حکم سگ سلوقی را دارند.

هراش: در معنای آن اختلاف است به اینکه برخی یه سگ فاقد هیچگونه نفع یا سگ ولگرد معنی شده است.

عقور: سگی که درنده شده و به همه حمله و مجروح می‌کند. نیز به سگی که خاصیت درندگی اش باقی مانده است گفته شده.