امروزه تصور بسیاری از مردمان و شهروندان ایران بر این است که بخش وسیعی از مشکلات اقتصادی و فساد امروز را حاصل عدم سازش ایران با کشورهایی نظیر ایالات متحده و انگلستان می دانند و لذا اگر این دوستی و سازش حاصل شود، مشکلات اقتصادی نیز حل خواهد شد و از اینجا نتیجه می گیرند که در حکومت های پیشین، چنین دوستی وجود داشته و مشکلات اقتصادی و سیاسی در ایران از سوی آن کشورهای قدرتمند اعمال نمیشد.
اما این تصور بر مبنای عدم اطلاع از تاریخ ایران( در دو قرن اخیر) و چگونگی عملکرد دُوَل خارجی در این کشور به وجود آمده است چراکه مشاهده می شود که هرگاه کشورهای استکباری غرب و شرق، توان مداخله و اعمال قدرت بر سرزمین های دارای منافع استثماری را داشته اند، از حضور خود در آن سرزمین غافل نشده اند و این مخصوص به نظام فعلی نمی باشد و در سایر حکومت های قبل همچون عصر قاجار و پهلوی نیز این موضوع وجود داشته است. در ادامه تصاویری از این دخالت ها به نمایش درآمده است.
مضاف بر این، کشورهای استعمارگر شرق همچون روسیه و چین نیز هیچ گاه از حضور در ایران و اعمال قدرت بر این سرزمین دست بر نخواهند داشت و سازش با غرب تنها بخشی از سیاست خارجی ما را تشکیل خواهد داد و لذا اگر امروزه قدرت های شرق، به نحو مداخله جویانه در ایران، اقدامات اساسی انجام نمی دهند به سبب این است که ایران در مبارزه با غرب و دشمنان ایشان قرار گرفته است و الا در صورت چرخش مواضع ایران به غرب، رفته رفته سیاست های شرق در قبال ایران نیز تغییرات بیشتری پیدا خواهد کرد.
اینکه کدامیک از غرب یا شرق به منظور رشد سیاسی و اقتصادی ایران، نقش بهتری را می توانند ایفا نمایند، بحثی دیگر دارد که می بایست در آینده به آن پرداخته شود.
اما کار آمدترین و اساسی ترین راه نجات ایران از قدرت های غرب و شرق، قطع انواع نفوذهای استکباری شرق و غرب است که در داخل کشور به قطع دست گماشته های ایشان که به نحو مستقیم یا غیر مستقیم در صدد تامین منافع این کشورها بوده اند می بایست اقدام نمود و در بعد خارج از کشور با تغییر در سیاست های خارجی که با ایجاد و حفظ بسترهای علمی، اقتصادی و نظامی مستقل از غرب و شرق تشکیل بشود خواهد بود.
