عشق و علاقه به قدرت در ضمیر بسیاری از انسان ها نهفته است.
این عشق در علاقه به تحمیل نظرات خود به دیگران و یا به نمایش گذاشتن افعال و سخنان خود در جامعه می تواند بروز یابد. عشقی که بسیاری را از« بهشت به جهنم» و از« انسانیت به حیوانیت» رسانده و می رساند. این عشق زمانی به دیوانگی منجر می شود که انسان پای را از اعتدال فرا نهد. تشخیص این اعتدال در بسیاری از موارد کار دشواری نبوده و به سادگی قابل تشخیص است. به عنوان مثال در عالم سیاست این مسئله مکررا به ظهور می رسد که معمولا برخی از اشخاص که تصور می کنند می توانند جایگاهی در حاکمیت کسب نمایند اما به این قدرت نرسیده اند به دو طریق عمل خواهند کرد که آنها را به دیوانگی سیاسی می رساند.
- طریق اول مخصوص کسانی است که به نوعی دارای تریبون می باشند.
- طریق دوم نیز از آن کسانی است که از تریبون قابل توجهی برخوردار نمی باشند.
در طریق اول افرادی پیدا می شوند که وقتی به مدیریت یا پست های کلیدی که می تواند در رسانه ها( مکتوب، صوتی یا تصویری) اثرگذار باشد می رسند تا جای ممکن تمام همت خود را مصروف به نمایش گذاشتن افعال و سخنان خود می کنند حال آنکه با مراجعه به داشته های علمی و عملی آن فرد مشاهده می شود به مانند کودک نو رسیده ای است که سعی در جلب نظر سایرین به خود دارد. به عبارت دیگر در یک جامعه برای این قبیل اشخاص به قول معروف« تره هم خرد نمی کنند» اما این شخص با تریبونی که بدست آورده سعی در جلب توجه دارد.
در مواردی این جلب توجه آنگاه به دیوانگی می رسد که این فرد مشاهده می کند حرف هایش چندان خریداری ندارد و به مغذش خطور می کند که چه بگویم تا جامعه را ملتهب کنم؟ چه بگویم تا افراد زیادی ولو با فحش دادن به من، سخنان من را گوش کنند؟
این فرد می داند که با التهاب جامعه و ایجاد نارضایی در بسیاری از افراد می تواند خود را تا حدودی سوار بر رسانه ها کند تا شاید در آینده به گمشده ی خود( قدرت، ثروت یا… بیشتر) دست یابد.
اما در طریق دوم که مشاهده می کنند تریبونی در اختیار ندارند با خود اندیشه می کنند که اگر در میان بزرگان عالم سیاست خود را تا حدودی افراطی( خارج از اعتدال) نشان دهیم می توانیم در جریان سیاسی آنها( چپ یا راست یا…) به جایگاهی برسیم که البته این مسئله نیز در برخی از موارد اگر با اندکی سیاست همراه باشد، به نتیجه می رسد چه اینکه برخی از صاحب منصبان سیاسی مشاهده می کنند که این فرد از حالت اعتدال خارج شده و می تواند در رکاب وی به مبارزه بپردازد پس در برخی موارد، این فرد را در کنار خود حفظ می کنند و به پروراندن این گاو شیرده می پردازند.
به هر ترتیب« یک دیوانه ی سیاسی، منفور اکثر افراد جامعه و محبوب عده بسیار اندکی از جامعه خواهد شد» و به سبب نفرت حاصل شده، در وقت خودش از آن جامعه حذف می شود.