در خبرها دیدم که سید رضا اکرمی( با هر شغل و منصبی که در آن فعالیت می کند) در گفت و گو با رویکرد۲۴ گفته است:

زنِ با حجاب صاحب دارد و صاحبش هم شوهرش است. اما خانم بی‌حجاب وِل و رها است. یعنی معلوم نیست، متعلق به چه کسی است؟ متعلق به شوهرش است؟ متعلق به نامحرم است یا متعلق به چه کسی است؟

بر فرض صحت این مطلب و در صورت اینکه تقطیع و تحریفی در این سخن ایجاد نشده باشد می بایست خدمت ایشان عرض نمایم در صورتی که صاحب را به معنای« مالک» گرفته اید که بد نیست گاهی اوقات دروسی را که سابقا خوانده اید دوباره مرور بفرمایید تا یادتان نرود بحث از صاحب داشتن و نداشتن در باب« عبد و کنیز» بوده و مرد، صاحب زن نمی باشد.

در قرآن کریم که می فرماید:«الرجال قوامون علی النساء» قوامیت به معنای سلطه، زور گویی و مالکیت نمی باشد بلکه به معنای سرپرستی و کارپردازی و امثال آن است که می توانید به اقوال لغویان در این باب مراجعه کنید.

در آیات سوره عبس«يوم يفر المرء من اخيه و امه و ابيه و صاحبته و بنيه» نیز« صاحبته» به معنای همسر است نه مالک و ملکیت از آن اراده شده باشد.

شاید منظور خاصی از بیان این مسئله نداشته اید اما یادآور می شود که در حکمت ۳۸۱ نهج البلاغه می فرماید:

الْكـَلاَمُ فِي وَثَاقِكَ مَا لَـمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ؛ فَإِذَا تَكَـلَّمْتَ بِهِ، صِرْتَ فی وَثَاقِهِ. فَاخْزُنْ لِسَانَكَ، كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ؛ فَرُبَّ كَلِمَة سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً.

تا سخن را به زبان نياورده اى، سخن در بند توست. آنگاه که آن را به زبان آوردى، تو در بند سخن خواهی شد. پس همان گونه كه طلا و نقره خود را در گنجينه مى گذاری، زبانت را نيز در خزانه دهان نگه دار؛ چه بسا سخنى نعمتى را از كف برده و خشم و كيفرى را آورده است.

مضاف بر این، سخنان این چنینی که در لباس روحانیت بیان شود، سبب انزجار بیش از پیش مردم، حتی زنان با حجاب از روحانیت خواهد شد چه اینکه برای انسان آزاد(حُر) و عاقل، صاحب تراشی کرده اید که در متون فقهی چنین امری برای کنیز وارد شده.