با اینکه روزگار بسیاری از مردم به اندازه کافی با تنش های فراوان اقتصادی، سیاسی و اجتماعی همراه است اما با این وجود مشاهده می شود که مع الاسف برخی از شهروندان و ساکنین ایران با عملکرد خود، روز به روز به تنش آفرینی و ایجاد اصطکاک هرچه بیشتر در میان مردم مبادرت می ورزند.
جالب آنکه در این کار هیچ تفاوتی در میان موافقین و مخالفین جمهوری اسلامی ایران دیده نمی شود و همان میزان که مخالفین، در ترویج تنفر از مسئولین( به حق یا نا حق) قدم بر می دارند، بسیاری از به ظاهر موافقین جمهوری اسلامی که اتفاقا جایگاه ویژه ای در میان مسئولین ندارند و در صدد ارتقای پُست و مقام و نیز ثروت و قدرت خود می باشند( که غالبا در سنین جوانی به سر می برند) هم به این ساز، به شکل ویژه ای می نوازند.
در باب مخالفین که تکلیف مشخص می باشد و می دانید که آنها مخالف هستند و علاقه ای به این نظام ندارند؛ اما در برخورد با افراد به ظاهر موافق جمهوری اسلامی کار از جهاتی سخت می شود چه اینکه در پوشش مذهبی و انقلابی درآمده اند و تا مشکلات و معضلات واضح و آشکار از آنان سر نزند متوجه نخواهید شد که اینان از گماشته های کشورهای بیگانه( فراماسون، جاسوس و…) می باشند و یا واقعا دغدغه نظام و دین را دارند؟!
اما به عنوان تذکر به موافقین مذکور، لازم است عرض نمایم که اگر الف) دغدغه دین دارید که لازم است برای فعالیت های اجتماعی، آگاه به مسائل دینی باشید و با خواندن چند کتاب مذهبی و نشستن در پای منبر، در عرصه دین، دارای سواد نخواهید شد و لذا برای کلیه اعمالتان و علی الخصوص آن دسته که در اجتماع به انجام می رسانید لازم است بر طبق نظر مجتهد اقدام نمایید؛ و اگر ب) دغدغة نظام و انقلاب دارید که می بایست بر اساس سیاست های نظام و قوانین موجود قدم بردارید و اینکه مشاهده می شود گروه ها و دار و دسته های مختلفی از این قشر تشکیل شده و هریک از آنها به نوعی به هجمة بر سایر اقشار جامعه اقدام می نمایند به هیچ وجه قابل پذیرش نمی باشد.
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً[۱] از فتنه و گناهی که تنها به ستمکاران نمی رسد پرهیز کنید( دامن همه را خواهد گرفت)
بله گفت و گوی آزاد و با استدلال صحیح لازم است و نیز آماده سازی بستر جامعه برای چنین مباحثی از واجبات نظام اسلامی است اما اینکه به اسم دین، درصدد نفرت پراکنی، افزایش دشمنی، بالا بردن احساس انزجار مردم از یکدیگر و سایر از این دست موارد باشید، قابل قبول نمی باشد و در نهایت بر نظام و مسئولین است که به مانند حکمی که در باب« مسجد ضرار» در دوره رسول اکرم به اجرا درآمد با شما نیز همان برخورد صورت پذیرد.
[۱] انفال،۲۵